Interview Nederpix

Dit interview is op 1 mei 2012 op de Nederpix site geplaatst. 

Korte bio

Naam: Andrea Gulickx
Leeftijd: 45 Jaar
Woonplaats: IJzendoorn
Beroep: Fotografe / Grafisch ontwerpster voor prints van kinderkleding.
Andere hobby’s? Reizen, natuur en tuinieren
Gebruikte apparatuur: Nikon D700, Nikon D300, AF-S Nikkor 70-200mm 2.8G II ED, AF-S Nikkor 24-70mm 2.8G ED, AF-S Micro Nikkkor 105 mm 2.8G ED, Tokina SD 12-24 F4 (IF) DX AT-XPro,Lee filters, Circulaire polaroid filter, bonenzak en reflectieschermpje.Statief Redged.(inmiddels is dit een Gitzo statief  GT3542LS met Markins balhead)
Website: https://www.andreagulickx-photography.nl
Blog: http://paintedbylight.blogspot.com/
Foto’s op Nederpix
Interview op Nederpix

Waarom natuurfotografie?

De natuur heeft altijd een grote aantrekkingskracht op mij gehad. Als klein kind liep ik al alleen door de natuur te struinen. Ik nam van alles mee naar huis. Van kikkervisjes, wandelende takken tot gewonde meerkoeten met ijsklonten aan hun veren. Mijn ouders waren hier natuurlijk minder blij mee. Nog steeds geniet ik volop als ik weer op pad ga.

Wat is het leuke aan natuurfotografie?

De natuur biedt gewoon zoveel bijzonders en is altijd weer anders. Het is geweldig inspirerend en ik kan mijn creativiteit er helemaal in kwijt. Een ontwakend bos waar de stilte langzaam plaats maakt voor de vogelgeluiden is een van de mooiste dingen die er is. Ik kan daar helemaal in opgaan. Ik heb door fotografie ook de rust in mezelf gevonden. Mode is een hectische en soms stressvolle wereld. De combinatie met fotografie geeft voor mij de noodzakelijke balans.

Wat zijn de minder leuke kanten?

Voor iemand die het niet erg vindt om een beetje nat, koud of vies te worden, zijn die er eigenlijk niet. Okay, waar ik me pas later van bewust werd, nadat ik al een paar keer met de macro door het gras had liggen rollen, zijn de teken. Daar ben ik minder blij mee en heb er al een aantal moeten verwijderen.

Wat is je specialiteit?

Mijn specialiteit is macrofotografie. Voor mij voelt het als schilderen met licht en kleuren. Vandaar ook de naam ‘Painted by Light’ voor mijn blog. Ik ben gek op mooie lichtsituaties en heb vooral oog voor de kleine dingen van de natuur die vaak over het hoofd worden gezien. Door de macrolens zie je een hele andere wereld die velen missen en ik vind het heerlijk om dat met iedereen te kunnen delen en te laten zien hoe ik de natuur ervaar. Tegenlicht, druppels en rijp hebben daarin voor mij een grote toegevoegde waarde.

Wat kenmerkt jouw foto’s?

Ik denk dat ze herkenbaar zijn door hun sfeer en zachtheid. Ik hou ervan om met de scherptediepte te spelen en daarbij de grens op te zoeken. De combinatie van gevoel voor lichtval, compositie en kleur, waar ik eigenlijk als grafisch ontwerpster mijn hele leven al mee werk, vind je ook in mijn foto’s terug. Sfeer is voor mij een van de belangrijkste dingen voor mijn foto’s. Ik krijg soms van mensen te horen dat mijn foto’s hen raken en dat is toch wel heel mooi om terug te krijgen.

Hoe werk je meestal?

Ik fotografeer altijd vanuit mijn gevoel. Mijn beelden ontstaan op het moment dat ik in de natuur loop en mijn oog door iets wordt getrokken. Dat kan van alles zijn. Een afwijkende kleur of vorm, of een mooie lichtval of schaduwpartij. Al kijkende in de lens loop ik om het onderwerp heen en zie de lichtval, achtergrond en compositie door de lens veranderen. De achtergronden zijn voor mijn vaak nog belangrijker dan het onderwerp zelf. Als ik geen mooie achtergrond heb, hoef ik eigenlijk niet eens de foto te maken want ik weet dat hij dan toch in de prullenbak belandt. Ik laat me graag verrassen door wat er ontstaat op het moment zelf. Ik ben dus niet iemand die van te voren al iets bedenkt.

Hoe probeer je verstoring te voorkomen terwijl je die mooie foto maakt?

Door alles te laten staan waar het staat en erg voorzichtig te zijn, waardoor ik af en toe in onmogelijke bochten zit of lig. Ik denk dat de grootste uitdaging voor mij is om het met de elementen te doen zoals ze op dat moment zijn. Ik zoek net zolang tot de lichtval goed is. Lukt het me op die plek niet dan ga ik naar een andere plek maar zal zeker niets verplaatsen om een mooie foto te maken. Ik werk met macro nooit met statief want dat beperkt me in mijn beweging, maar meer nog in mijn creativiteit. Heb je veel scherpte in de foto nodig dan kun je niet zonder maar dat is voor mij vaak geen issue. De bonenzak gebruikte ik alleen voor mijn zere knieën dus die blijft nu ook thuis. Zo kan ik wat handiger manoeuvreren in de natuur.

Hoe en wanneer ben je begonnen met fotograferen?

Al op twaalfjarige leeftijd kreeg ik van mijn vader zijn oude camera met nog een losse belichtingsmeter. Dat vond ik natuurlijk geweldig. Waarschijnlijk hoopte hij dat ik de dieren die ik normaal altijd mee naar huis nam dan alleen nog maar zou vast leggen. Ik sleepte de camera altijd mee op onze vakanties in de bergen totdat hij kapot ging. Eigenlijk is fotografie daarna jaren uit mijn vizier geweest. Op vakantie maakte ik nog wel foto’s met een compactcamera, maar ik miste de zoeker. Zes jaar geleden ontmoette ik mijn huidige vriend die ook als hobby fotografie heeft. Toen ik op vakantie een van zijn camera’s in handen had, wist ik dat mijn volgende aankoop weer een spiegelreflex zou zijn. Daarna ben ik pas echt los gegaan. Naast reisfotografie tijdens onze vakanties ben ik in onze tuin begonnen met macrofotografie. Na de eerste experimenten verliet ik de tuin en trok de natuur weer in.

Wat zijn je favoriete plekjes?

Aan zuidelijk Afrika heb ik mijn hart verloren, maar ook Engeland vind ik prachtig. Nederland heeft ook geweldig veel te bieden en ik ontdek steeds meer mooie plekjes. Zo is het ‘Leersumse veld’ een mooie en afwisselende plek maar ook de Veluwe of de Oisterwijkse vennen vind ik prachtig.

Wat is je droomsoort/gebied?
IJsland lijkt me geweldig om te bezoeken voor landschapsfotografie. Die bevroren watervallen, mist en nevel daar heb ik toch wel een zwak voor. Maar ook diverse Nationale parken in Oost-Europa die ik gezien heb in het boek “Wild wonders of Europe” lijken me schitterend. Eigenlijk wil ik nog zoveel zien en nog zoveel plekken bezoeken omdat ik weet dat je overal verrast zult worden.

Wat zou je nog graag doen op fotografie gebied?
Ik zou nog graag meer met landschapsfotografie gaan doen. Ik wil mezelf blijven ontwikkelen want ik ben erg leergierig.

Heb je een fotograaf die je erg inspireert? Zo ja, welke?
Ik heb meerdere fotografen die ik bewonder en inspirerend vind. Ten eerste vind ik de foto’s van Vincent Munier prachtig. Totaal anders dan mijn eigen fotografie maar die eenvoud en de sfeer, vaak met mist of sneeuw in zijn foto’s is prachtig. Wat macrofotografie betreft zijn dat Sandra Bartocha en Magda Wasiczek.

Doe je nog aan andere vormen van fotografie?
Ik heb voor verschillende bedrijven foto’s gemaakt voor op hun website. Dat was onder andere food en sieraden waar ik wel erg veel van heb geleerd. Ik maak verder reportages voor het streekblad Noaber. Dat kan natuur zijn maar zoals laatst bijvoorbeeld ook over een oude steenfabriek in Deesd. Een hele andere tak van sport en dus een hele uitdaging waar ik veel van leer en het is erg leuk om te doen.

Heb je nog een leuke anekdote m.b.t. je fotografie?

Maar weinig mensen buiten mijn vrienden en kennissenkring weten dat ik slechthorend ben en dat ik 2 gehoorapparaatjes draag. Ondanks die dingen kan ik er soms compleet naast zitten met wat ik versta. Hier moet ik vaak zelf het hardst om lachen maar het is niet altijd leuk… Zo ook op mijn vakantie 3 jaar geleden in Maleisië. We kwamen bij een tempel en de gids gaf ons de boodschap mee dat we geen ‘monkey’s’ mochten fotograferen. Boven aangekomen in de tempel was ik gelijk in de ban van het prachtige licht dat op het door de monniken aangestoken wierook scheen en maakte daar uitgebreid foto’s van. Ondertussen keek ik om me heen en vroeg me af wanneer we nu eens die apen zouden zien want er was er geen een te bekennen. Op een gegeven moment moest ik naar het toilet en gaf de camera even aan mijn vriend. Teruggekomen schudde hij zijn hoofd en zei ‘je bent ook wel een boef hè’. ‘Hoezo’ vroeg ik ? ‘Je mocht de monniken (monks) niet fotograferen want ze hebben als bijgeloof dat iedere foto een jaar van hun leven kost’. Ik moest lachen als een boer die kiespijn heeft want ik voelde me wel heel erg schuldig. En ik me maar afvragen waarom ik geen ‘monkey’s’ zag.

Wat vind je van Nederpix?
Het is voor mij nog maar kort geleden dat ik me aanmeldde maar voelde me gelijk welkom. Ik vind het een mooi forum waar men foto’s en natuurkennis met elkaar deelt. Liefde voor de natuur komt hier duidelijk in naar voren. Wat mij af en toe weerhoudt van het plaatsen van foto’s is de informatie die je moet toevoegen en met name de namen van het onderwerp. Daar ben ik geen kei in en vooral niet van paddenstoelen. Deze info vind ik wel een hele mooie toevoeging van deze site. Je leert er veel van.

Heb je nog een tip voor andere fotografen?In mijn beleving is fotografie vooral heel goed om je heen kijken. Een beetje basistechniek moet je natuurlijk wel beheersen maar ga vooral experimenteren en volg je gevoel. Technieken kun je jezelf ook aanleren door veel te oefenen en niet alleen, zoals ik zelf eerst dacht, met een opleiding. Door veel te spelen met belichting etc. leer je wanneer je iets moet of kunt toepassen. Ga eens op een plek zitten en let op de lichtval en hoe die verandert als je om de plek heen loopt. Let op de achtergrond en wat die met het onderwerp doet.

In mijn ogen is een foto mooi of sterk wanneer het beeld de mensen op de een of andere manier pakt of een bepaalde emotie oproept. Dat kan voor iedereen verschillend zijn maar hoeft dus niet per definitie een super scherpe foto te zijn. Blijf vooral bij jezelf, hoe jij het onderwerp ervaart en leg dat dan op jouw manier vast.

Beste foto

Waarom is dit je beste foto?Lastig want ik ben een perfectioniste en zal niet snel zeggen “dit is mijn beste foto”. Ik zou het ook echt niet weten. Daarom kies ik hier voor een foto die altijd in mijn herinnering zal blijven vanwege het bijzondere moment. Deze foto heb ik namelijk genomen toen ik voor het eerst echt vroeg de natuur in ging en ik kennis maakte met een doodstille en magische wereld. Misschien verrassend dat ik dus niet voor een macrofoto heb gekozen.

Hoe heb je hem genomen?
Op het Leersumse veld is een schuilhut. Ik ben voor de verhoogde schuilhut gaan staan voor een lager perspectief. Bij zo weinig licht ontkom je niet aan het gebruik van een statief. Ook heb ik hier mijn Lee-filters gebruikt en de afstandsbediening.

Wat kan er beter aan?
Ik vind hem qua compositie goed maar ik had hem graag met warm tegenlicht willen nemen. Helaas wilden de eenden niet meewerken voor nog een rondje maar dan een kwartiertje later.

Welke foto zou je nog heel graag maken?
Van een sneeuwluipaard in Mongolië. De kans dat dit ooit gaat gebeuren is nihil maar er moet altijd iets te wensen overblijven!

Wie zou je volgende maand tot fotograaf van de maand willen benoemen en waarom?Nel Appelmelk: Ik vind de diversiteit in haar foto’s erg mooi. Van bijna verfijnde minimalistisch abstracte beelden naar mooie landschaps- en macrofoto’s.

Het lijkt me leuk om de persoon achter de foto’s te leren kennen.