Zoals jullie misschien wel kunnen herinneren vertelde ik vorig jaar in mijn blog: in beweging hoe de Waal voor mij tot leven kwam en hoe ik er een project voor mezelf van heb gemaakt om dit op eigen wijze vast te leggen. Ik vind het altijd een geweldige uitdaging me ergens in vast te bijten en dat helemaal uit te diepen. Een stijl neer te zetten en daar alles uithalen wat eruit te halen valt. En steeds weer word ik verrast en leer ik bij. Dat is het leuke aan dit soort experimentele fotografie. Geen foto is hetzelfde. Ik weet eerlijk gezegd ook nooit wat ik heb gedaan bij een foto. Soms is het te zien aan de foto maar meestal niet. Ik wil ook niet weten wat ik gedaan heb want ik wil steeds weer iets anders doen en verrast worden. Zo blijf ik vanuit mijn gevoel werken wat voor mij het allerbelangrijkste is.Naast mijn Waalproject gingen uiteraard de workshops in volle gang verder. Bijzonder was ook dat er best wel wat privé workshops waren afgelopen jaar. Daar was ik erg blij mee want het is toch mooi als je iemand zo persoonlijk mag begeleiden. Ik heb weer zoveel mooie mensen mogen ontmoeten tijdens de workshops. Ook tijdens de workshops die ik in samenwerking met Natuurfotografie heb gegeven en met de Hortus in Amsterdam. De Hortus gaf mijzelf ook weer nieuwe inspiratie met al die mooie groene planten en kleurrijke bloemen. Het inspiratie filmpje hiervan kun je hier bekijken.
Een jaar waarop ik weer volop genoten heb van de fotografie maar daarnaast ook van alle lezingen. Niet alleen in diverse leuke enthousiaste fotoclubs maar ook tijdens de fantastische inspirerende CreaPixerience in maart, wat voor mij een nieuwe en geweldige ervaring was. En afgelopen november mocht ik spreken op het prachtige eerste Nature Talks Festival waarin ik ook weer volop genoten heb. Het was ook heel leuk om bij beide festivals al die geweldige collega’s te mogen ontmoeten uit Nederland maar ook over de grenzen.
Tijdens een aantal van deze lezingen in eind 2015, waarin ik soms een stukje van deze reis vertelde, kreeg ik meerdere keren te horen dat ik echt eens moest gaan kijken naar de expositie ‘Gevaar en schoonheid’ van William Turner. Deze zou nog tot begin januari 2016 tentoon gesteld zou worden op 2 verschillende plekken. De expositie zou opgedeeld zijn in de 4 elementen. Vuur, Water, aarde en lucht. Dat sprak me wel aan, die elementen, maar ik had echter geen flauw idee wie hij was. Via internet kwam ik erachter dat hij een schilder bleek te zijn uit de 19de eeuw en de voorloper en inspirator van veel impressionistische schilders. Ik heb me nooit verdiept in Schilders, ze zijn dan ook nooit mijn inspiratie geweest. En ik ben de laatste die me wil vergelijken met een schilder of op een schilder wil lijken. Ik wil graag mijn eigen ding doen, maar wat ik zag maakte me heel erg nieuwsgierig om dat in het echt te gaan bekijken. Dus ik besloot beide musea, een in Zwolle en de ander in Enschede op een dag te bezoeken.
Ik werd enorm geraakt… er was zoveel herkenning in zijn werk en zijn voorkeur naar het abstracte. Maar wat mij denk ik toch wel het meest raakte waren zijn quotes die er op de muren stonden.William Turner werd door vele met de nek aangekeken. Velen snapte zijn werk niet en hij werd erom uitgelachen. Maar hij deed zijn eigen ding. Hij zei dan ook dat “hij niet schilderde om begrepen te worden’ en dat’ zijn’ vaagheid’ zijn kracht was’. Precies de 2 dingen die ik zelf ook zo voel en ervaar. Mijn zachtheid in mijn beelden is mijn kracht. En ik fotografeer wat ik mooi vind, mij raakt of mensen het nu begrijpen, mooi vinden of niet. Hoewel zijn werk dus niet mijn inspiratie is geweest, zijn zijn uitspraken dat zeker wel. Het zien van zijn prachtige ‘vage’ schilderijen bevestigde mij mijn eigen ‘bewogen’ weg verder te bewandelen die ik had uitgezet. Een bevestiging. Afgelopen jaar ben ik daar dan ook druk mee bezig geweest. En hoewel ik het natuurlijk een erg mooi compliment vind dat er mensen zijn die mijn werk vergelijken met William Turner, werd ik laatst toch wel het meest geraakt toen een lieve vrouw tegen mij zei na de lezing ‘dit is de fotografie voorbij’. Die kwam bij me binnen. Dit komt misschien ook omdat ik er laatst probeerde achter te komen wat ik me nu voel. Voel ik me nu een fotograaf of een beeldkunstenaar met een fototoestel. Niet dat het wat uitmaakt maar ik vind het bijzonder te merken dat mijn gevoel hierin aan het veranderen is.
Weer even teruggaand in de tijd, naar eind 2015 was het voor mij en Wim Huijser (de schrijver waar ik mee werk voor reportages van verschillende bladen en waardoor ik ook in aanraking kwam met de rivieren) al snel duidelijk dat we hetzelfde idee hadden. Het leek ons geweldig als we een ‘stromende expositie’ langs de Waal konden realiseren met daarin de beelden van de Waal gecombineerd met poëzie over de Waal. We gingen dus op zoek naar diverse locaties ‘langs de Waal’ voor ons project. En we hebben prachtige locaties gevonden.
En wat helemaal fantastisch is dat we een geweldige sponsor hebben gevonden in de Dekker Groep uit IJzendoorn aan de Waal die de hele expositie gaat sponseren. De Dekker Groep houdt zich al bijna 100 jaar bezig met de ontwikkeling van landschappen en de winning en verwerking van zand en grind. Een bedrijf uit IJzendoorn, waar ik zelf woon en Wim heeft er gewoond, de Waal, landschapsontwikkeling, fotografie in ontwikkeling en beweging. Het voelde zo kloppend. Veel van mijn foto’s zijn gemaakt in gebieden die door de Dekkergroep zijn ontwikkeld zoals, Lobberdense waarden en Afferdense waarden maar ook de Willemspolder en Gouverneurspolder waar de Dekkergroep nog grootste plannen mee heeft.
Ik ben zo super blij en trots dat deze wens van mij uit gaat komen. En ik ben Dekker dan ook erg dankbaar. Met name Manon van Roon, Richard van den Berg en Simon Schimmel. Voor hun enthousiasme en het geloof in mijn expositie. Het hele jaar 2017 zal de expositie langs de Waal stromen op 4 fantastische locaties. Ik zal jullie zeker af en toe een update hierover geven. Voor meer informatie over de Locaties en data van de expositie zie deze blog.
